"Mój dom" wygrywa w Nowej Soli
Grand Prix 4. Solanin Film Festiwal prezentującego najciekawsze obrazy polskiego kina niezależnego otrzymał "Mój Dom" w reżyserii Magdaleny Szymków.
"Mój Dom" dostał też nagrodę dla najlepszego filmu w kategorii kino profesjonalne. W pozostałych kategoriach nagrodzono filmy "Człowiek z reklamówką" Jakuba Polakowskiego, "Taki typ ptactwa" Małgorzaty Goliszewskiej i "12 i 1/2" Olgi Kałagate. Jury, w którym zasiadali muzyk Tymon Tymański, aktorka Joanna Kulig, aktor Marian Dziędziel oraz scenografka Dorota Dąbrowska, doceniło je za filmowy naturalizm i wiarygodność.
Główne festiwalowe laury przypadły w udziale Magdalenie Szymków za dokumentalną impresję "Mój Dom", w której porusza trudny temat wysiedlonych, pokazując, jak niejednoznaczne były kategorie ofiary i poszkodowanego, winy i kary w czasach II wojny światowej.
Film opowiada historię dwóch kobiet. Jedną z nich jest Janina, która jako dziesięcioletnia dziewczynka na początku wojny wywieziona zostaje z Wołynia do Kazachstanu. Po latach jako repatriantka trafia na ziemie odzyskane opuszczane przez deportowanych Niemców. Osiedla się w poniemieckim domu w Szczecinie. To tutaj na świat przyszła druga bohaterka tej historii Annemarie, która po wojnie musi opuścić rodzinne strony.
Opowiadając o paradoksach historii, w której jedno miejsce może być zarazem synonimem odzyskanego spokoju, jak i utraconej młodości, Szymków przybliża widzom intymną historię swej rodziny. - Janina to moja babcia. Jej opowieść o tym, jak czekała na podwórku aż dwie Niemki opuszczą dom i płakała ze współczucia, jest opowieścią o spotkaniu dwóch stron ludzkiej historii wojennej. Na Wołyniu jej rodzina miała 15 minut na spakowanie dobytku, po wojnie to samo spotkało rodziny niemieckie – mówiła reżyserka w rozmowie z Ryszardem Jaźwińskim z radiowej Trójki.
W filmie Szymków współczesność przeplata się z przeszłością, ożywają zamazane przez czas wspomnienia, a filmowe archiwalia tylko częściowo są w stanie przybliżyć nas do prawdy o doświadczeniach obu bohaterek. Młoda reżyserka, tłumaczka i dziennikarka (za reportaż o niewolniczym traktowaniu Polaków we Włoszech nominowana do nagrody Grand Press 2007) ucieka od klasycznej dokumentalnej obserwacji w stronę eksperymentu, w którym filmowa forma staje się materią pamięci.
W kategorii Kino Niezależne, w której prezentowane są obrazy nieprofesjonalne, dwie równorzędne nagrody otrzymali Małgorzata Goliszewska za "Taki typ ptactwa" oraz Jakub Polakowski za"Człowieka z reklamówką". "Taki typ ptactwa" opowieść o towarzyskim i empatycznym handlarzu sprzedającym owoce na prowincjonalnym bazarze doceniono za "wiarygodność i dobry przekaz"."Człowiek z reklamówką" Polakowskiego nagrodzono zaś za "dobry i lapidarny pomysł" na satyryczną opowieść o odmienności, tolerancji i społecznych przemianach.
Jury zdecydowało nie przyznawać głównej nagrody w konkursie nowej formy, przyznano natomiast trzy wyróżnienia dla Zuzanny Dąbrowskiej za "PoLOVanie", Michała Mroza za "Zgrzyt" oraz Tessy Moult-Milewskiej za film "Konstruktor". Tytuł najlepszego filmu lubuskiego przyznano obrazowi "12 i 1/2" w reżyserii Olgi Kałagate.
Nagrodę specjalną 4. edycji festiwalu otrzymał Wojciech Smarzowski. Autor "Wesela" i "Róży"doceniony został za "mocne i bezkompromisowe kino. Za odwagę, konsekwencję i determinację przy tworzeniu autorskiego kina. Za to, że nie jest ono dla wszystkich i za to, że każdy swój film traktuje tak, jakby był ostatni".
Obecność jednego z najlepszych polskich reżyserów na nowosolskim festiwalu przyciągnęła liczną publiczność. Bo twórcy Solanina wierzą nie tylko w offowe kino, ale też w magnetyzm niezależnych osobowości. To właśnie dlatego w jury poprzednich edycji zasiadali popularni aktorzy i reżyserzy związani z kinowym offem: Arkadiusz Jakubik, Paweł Sala, Bodo Kox, Eryk Lubos czy Bartłomiej Topa.
Z roku na rok dzięki zaproszonym gościom i konsekwencji organizatorów w promowaniu niezależnych twórców Solanin staje się coraz popularniejszy. Polsko-niemiecka inicjatywa kulturalna z jednej strony integruje przygraniczne miejscowości, z drugiej – stanowi znakomitą promocję regionu. Impreza, której organizatorzy przekonują kinomanów, że "off to moc", wciąga 40 tysięczną Nową Sól do kulturalnego krwioobiegu. Najnowsza edycja festiwalu pokazuje, że Solanin ma szanse stać się jednym z ciekawszych kameralnych festiwali na wakacyjno-filmowej mapie Polski.
